zondag 19 juni 2011

Portret van papa, is het klaar?

Het eindresultaat

Ik weet het niet, ik vond het protret zo klaar. Maar als ik na een maand of anderhalf weer kijk, vind ik de vorm van het hoofd niet kloppen...
Maar wordt het beter als ik het weer ter hand neem? Er zit al zoveel verf op, dat het lastig wordt nog iets weg te schilderen.
Misschien haal ik een heel klein randje van de schedel weg, is het voorhoofd net even te bol.
Gelijkenis is heel lastig, vooral van mensen die je goed kent. Toen ik het pas begon leek het zo eenvoudig. Een eerder groepsportret uit 2007 was makkelijker. Snel, krachtige vormen, onderdeel van een groepsportret.
Wat ik heb willen maken is een beeld van hoe pa is, een leven ook. In vroeger eeuwen was het gebruikelijk symbolen in het protret te verwerken. Ik heb dat ook gedaan. Nu maar hopen dat het werkt. Maar belangrijker is voor mij toch de uitdrukking, de bekende vormen, de sfeer.
Een moeilijk onderwerp vond ik het, mijn eigen vader schilderen. Dat viel me achteraf niet mee. Misschien is dat ook de weerstand die ik heb tegen nog weer verder gan. Het is nooit klaar!

Dit is de foto waarnaar ik gewerkt heb.
De foto, deel van een foto van 7 oktober 2006 (Leo Bakker Fotografie)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten